Een van de mooie dingen van trekking in oost-Nepal is dat je er echt -ook anno 2023- geen westerse toeristen tegenkomt, waardoor het zeer authentiek aanvoelt. 
Het gebied kenmerkt zich door rijstvelden, bamboebossen, cardamom-plantages, kleine dorpjes en nederzettingen, bewoond door Sherpa, Rai en Limbu. 
Ontmoetingen met deze prachtige mensen zijn altijd een feest met die stralende glimlach, twinkelende ogen en warme ‘Namaste!’-begroeting. Meerdere keren per dag een feel-good ervaring, daar wordt een mens blij van!

We lopen eerst naar Sandakphu (3636m), het beginpunt van de ‘Great Himalayan Trail Lower Route’, precies op de grens tussen Nepal en India. Vervolgens gaat het westwaarts. Van Changthapu(1550m) is het nog een dag lopen naar het sprookjesachtige gehucht Limbudin (1123m). Net als twee jaar geleden raak ik bij aankomst betoverd door de aanblik van de kenmerkende ‘ficus religiosa’, die me aan de Ewa-boom uit de film Avatar doet denken.

Destijds met twee personen, een drager en een gids, konden we terecht in het huis van een lieve familie. Nu zijn we met een groep van in totaal 14 personen en mogen we onze tentjes opzetten in het rijstveld van diezelfde familie. Wat een ontroerend weerzien is het, en wat een overheerlijke dhal bhat eten we, gezeten op de grond, onder goedkeurend oog van opa, oma en de heer des huizes . Zoon en dochter zijn supertrots op hun prachtige baby en oma is net als vorige keer de ondeugende, schalkse grappenmaakster.

's Nachts is het helder en stil, twinkelen de sterren helder en gaan ze vrijwel ongemerkt over in de lichtjes van de huisjes in heuvels en bergen verder weg. Geborgen, moe, voldaan en dankbaar vallen we in slaap en klinkt er nog slechts een orkest van snurkgeluiden.